Przejdź do zawartości

uwodzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uwodzić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[uˈvɔd͡ʑit͡ɕ], AS[uvoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) porywać, ujmować kogoś czymś; czarować, oczarować kogoś; pot. podrywać kogoś
(1.2) niepostrzeżenie, skrycie oszukiwać, mamić; wpływać na kogoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Pan Jan uwodzi tylko mężatki.
(1.2) Dał się uwieść pozorom.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) podrywać, kokietować
(1.2) zwodzić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uwodzicielstwo n, uwodziciel m, uwodzicielka ż, uwiedzenie n, uwodzenie n
czas. wodzić, uwieść dk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: