szmuctytuł

szmuctytuł (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) poligr. inaczej przedtytuł, tytuł książki (często w formie skróconej) umieszczony na pierwszej stronie książki po okładce, przed kartą tytułową

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szmuctytuł	szmuctytuły
dopełniacz	szmuctytułu	szmuctytułów
celownik	szmuctytułowi	szmuctytułom
biernik	szmuctytuł	szmuctytuły
narzędnik	szmuctytułem	szmuctytułami
miejscownik	szmuctytule	szmuctytułach
wołacz	szmuctytule	szmuctytuły

przykłady:

(1.1) W XVI w. drukarnie nie nadążały już z oprawami książek, dostarczały więc swoim odbiorcom luźne arkusze owinięte w papier ochronny ze skromnym nadrukiem tytułu książki — stąd tytuł ochronny, szmuctytuł. Była to druga forma obwoluty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Schmutztitel

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: przedtytuł

źródła: