surdutowiec

surdutowiec (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. mężczyzna noszący się na sposób miejski, w surducie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	surdutowiec	surdutowcy
dopełniacz	surdutowca	surdutowców
celownik	surdutowcowi	surdutowcom
biernik	surdutowca	surdutowców
narzędnik	surdutowcem	surdutowcami
miejscownik	surdutowcu	surdutowcach
wołacz	surdutowcu / surdutowcze	surdutowcy
depr. M. i W. lm: (te) surdutowce

przykłady:

(1.1) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. surdutowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. surdut mrz, surducik mrz, surducina ż, surdutowy mos

przym. surdutowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. surdut + -owiec < franc. surtout

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: