słuchać jednym uchem, a drugim wypuszczać

słuchać jednym uchem, a drugim wypuszczać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈswuxat͡ɕ ˈjɛdnɨ̃m ˈuxɛ̃m a‿ˈdruɟĩm vɨˈpuʃt͡ʃat͡ɕ], AS: [su̯uχać i ̯ednỹm uχẽm a‿druǵĩm vypuščać], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• zestr. akc.• wym. warsz.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) ignorować czyjeś opowieści, które wydają się nudne, bezsensowne bądź mało interesujące

odmiana:

przykłady:

(1.1) Opowiadał mi o jakimś Grabowskim i jego długach. Jednym uchem słuchałem, a drugim wypuszczałem, bo w końcu: czy ja wiem, kim jest Grabowski?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) słuchać piąte przez dziesiąte, jednym uchem wpuszczać, a drugim wypuszczać

antonimy:

(1.1) słuchać z otwartymi ustami, zamienić się w słuch; pot. słuchać z rozdziawionymi ustami, słuchać jak świnia grzmotu; posp. słuchać z rozdziawioną gębą

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

źródła: