ręcznik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ręcznik (język polski)[edytuj]

ręczniki (1.1)
wymowa:
IPA[ˈrɛ̃n͇ʧ̑ʲɲik], AS[rṇčʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.udziąs.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gruby kawałek tkaniny przeznaczony do wycierania ciała
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pokojówka nie wymieniła gościowi hotelu brudnych ręczników.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wycierać (się) ręcznikiem • ręcznik papierowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ręka ż, podręcznik m
zdrobn. ręczniczek m
przym. ręcznikowy, ręczny
związki frazeologiczne:
rzucać ręcznik
etymologia:
pol. ręka[1]
uwagi:
por. ścierka
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 18.