Przejdź do zawartości

przytłuc

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przytłuc (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. przytłukiwać)

(1.1) przygnieść, mocno uderzająć czymś

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) pot. mocno uderzyć

czasownik zwrotny dokonany przytłuc się (ndk. brak)

(3.1) pot. dotrzeć na miejsce po powolnej lub niewygodnej podróży
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
(2.1) koniugacja XI
(3.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Jan przyglądał się pracy ojca, pomagał i mimo że nieraz przytłukł sobie palec, poparzył, ale się nie zraził, odziedziczył zakład[1].
składnia:
(2.1) przytłuc + C. + N. • przytłuc w + B. + N.
kolokacje:
synonimy:
(2.1) przywalić; wulg. przyjebać, przypieprzyć
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przygnieść
(2.1) uderzyć
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tłuczek m, tłuk m
czas. tłuc ndk., dotłuc dk., otłuc dk., otłukać ndk., otłukiwać ndk., przytłukiwać ndk., roztłuc dk., roztłukiwać ndk., stłuc dk., utłuc dk., utłukać ndk., utłukiwać ndk., wytłuc dk., wytłukać ndk., wytłukiwać ndk., zatłuc dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. przy- + tłuc
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Agnieszka Nigbur, Jeszcze jest wiekowa kuźnia, „Gazeta Krakowska”, 2002-09-26, Narodowy Korpus Języka Polskiego.