pozytyw
pozytyw (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) fot. otrzymywany z negatywu obraz fotograficzny, na którym rozkład ciemnych i jasnych miejsc oraz barw jest taki jak fotografowanego obiektu[1]
- (1.2) poligr. w rotograwiurze i offsecie: nie odwrócona kopia obrazu służąca do dalszej reprodukcji[2]
- (1.3) poligr. w autotypii: kopia uzyskana na płycie metalowej przez naświetlanie negatywu[2]
- (1.4) rzad.[2] dodatnia strona jakiejś sprawy lub sytuacji[1]
- (1.5) daw. muz. instrument muzyczny używany w XVII i XVIII w., rodzaj małych organów[3][2]
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pozytyw pozytywy dopełniacz pozytywu pozytywów celownik pozytywowi pozytywom biernik pozytyw pozytywy narzędnik pozytywem pozytywami miejscownik pozytywie pozytywach wołacz pozytywie pozytywy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. pozytywnie
- rzecz. pozytywność ż
- przym. pozytywny, pozytywowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „pozytyw I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Hasło „pozytyw II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „pozytyw II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
