organy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

organy (język polski)[edytuj]

organy (1.1)
organy (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) muz. instrument muzyczny stosowany głównie w kościołach, posiadający wiele piszczałek, klawiaturę i pedały; zob. też organy w Wikipedii
(1.2) pot. geol. forma skał bazaltowych przypominająca organy (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: organ
odmiana:
(1.1-2) blp,
(2.1) zob. organ
przykłady:
(1.1) W katedrze znajdują się zabytkowe organy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) organy piszczałkowe • organy kościelnegrać na organach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) instrument
(1.2) skała
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. organista mos, organistka ż, organiścina ż, organistówka ż, organ mrz, organellum n, organizm mrz
zdrobn. organki nmos
przym. organowy, organkowy, organiczny
przysł. organowo, organicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. organ < łac. ŏrgănum < gr. ὄργανον[1]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.