posłaniec

posłaniec (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈswãɲɛt͡s], AS: [posu̯ãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. albo podn. osoba posłana przez kogoś w celu przekazania wiadomości albo wykonania jakiejś misji

(1.2) urz. pracownik, który ma powierzony obowiązek doręczania dokumentów i przesyłek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	posłaniec	posłańcy
dopełniacz	posłańca	posłańców
celownik	posłańcowi	posłańcom
biernik	posłańca	posłańców
narzędnik	posłańcem	posłańcami
miejscownik	posłańcu	posłańcach
wołacz	posłańcze / posłańcu	posłańcy

przykłady:

(1.1) Hermes był posłańcem bogów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wysłannik, poseł

(1.2) kurier; przest. umyślny

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) doręczyciel

hiponimy:

(1.2) goniec

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poseł m, posłanka ż, poselstwo n, posłannictwo n, posyłka ż, posyłanie n, posłanie n

czas. posyłać ndk., posłać dk.

przym. poselski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) messenger
• arabski: (1.1) مرسال
• białoruski: (1.1) пасланец m
• duński: (1.2) bud n
• esperanto: (1.1) sendito; (1.2) mesaĝisto
• hebrajski: (1.1) שליח m (śalíah)
• hiszpański: (1.1) emisario m, heraldo m, mensajero m; (1.2) mensajero m, recadero m
• łaciński: (1.1) nuntius m
• niemiecki: (1.1) Bote
• nowogrecki: (1.1) αγγελιοφόρος m; (1.2) κλητήρας m
• rosyjski: (1.1) посла́нец m, посла́нник m; (1.2) курье́р m
• tuvalu: (1.1) faifekau, ˈkavefekau
• wilamowski: (1.1) bȫta m, böta m

źródła: