parać się

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

parać się (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈparaʨ̑‿ɕɛ], AS[parać‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.zestr. akc.
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. brak)

(1.1) książk. zajmować się
odmiana:
przykłady:
(1.1) Jako człek rycerski, który się niegdyś żołnierskiem rzemiosłem parał, wiem, że Szwedzi w obliczu nieprzyjaciela musieli gęste ponad Wisłą popostawiać straże.[1]
(1.1) Fringilla Vigo słyszała co nieco o wiedźminach, osobnikach zawodowo parających się zabijaniem potworów i bestii[2].
(1.1) Mamy tutaj dwie, trzy takie rodziny, które parają się kłusownictwem od dawnatwierdzi[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
parać się piórem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. https://pl.wikisource.org/wiki/Szwedzi_w_Warszawie/Rozdzia%C5%82_XXIII
  2. Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. BZ, Kłusownicza aktywność, „Tygodnik Podhalański”, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.