otrok

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: òtrok

otrok (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. (także gw.[1]) chłopiec, młokos
(1.2) daw. (także gw.) najemnik, sługa
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) ktoś ciężko pracujący i przy tym wykorzystywany[2]
odmiana:
przykłady:
(1.3) Co myślicie, że bedym fórt otrokym?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *otrokъ; por. czes. otrok
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „otrok” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.

otrok (język czeski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) niewolnik
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otroctví n, otrokyně ż, otrokářství n
związki frazeologiczne:
etymologia:
sztuczne wznowienie starosłowiańskiego słowa (jednak o niejasnym wcześniejszym pochodzeniu) w znaczeniu „niewolnik”[1], od prasłowiańskiego *otrokъ
uwagi:
źródła:
  1. Andrzej Bańkowski, Słownik etymologiczny języka polskiego, t. II, Warszawa 2000, s. 466

otrok (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) niewolnik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) książk. rab
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otrokár m, otrokárstvo n, otrockosť ż
forma żeńska otrokyňa ż
przym. otrocký, otrokársky
przysł. otrocky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 656.

otrok (język słoweński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dziecko
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) nezaželen otrokniechciane dziecko • izbrati otroku imewybrać imię dla dziecka / wybrać dziecku imię
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otroštvo n
przym. otroški, neotroški, polotroški
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: