otroctví

otroctví (język czeski)

wymowa:

IPA: [ɔtrɔtstviː]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) niewolnictwo

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otroctví	otroctví
dopełniacz	otroctví	otroctví
celownik	otroctví	otroctvím
biernik	otroctví	otroctví
wołacz	otroctví	otroctví
miejscownik	otroctví	otroctvích
narzędnik	otroctvím	otroctvími

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nevolnictví, poroba

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. otrokářství n, otrok, otrokyně, otrokář

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: