osobistość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

osobistość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɔsɔˈbʲistɔɕʨ̑], AS[osobʹistość], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba wybitna, ważna i wpływowa[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na całej ulicy Marszałkowskiej zamknięto ruch, bo będzie przejeżdżać jakaś osobistość z zagranicy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dostojnik, dygnitarz, notabl, prominent, VIP; pot. gruba ryba, figura, oficjel, rekin, szyszka, szycha, ważniak; przest. oficjał
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. osobatyw mrz, osoba ż, osobówka ż, osobowy m
przym. osobisty, osobowy
przysł. osobowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „osobistość” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.