miednica

miednica (język polski)

miednica (1.1)

miednica (1.2)

wymowa:

IPA: [mʲjɛdʲˈɲiʦ̑a], AS: [mʹi ̯edʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) duża miska, głównie do mycia lub prania; zob. też miednica w Wikipedii

(1.2) anat. wklęsła, parzysta kość w obrębie lędźwi, łącząca kończynę dolną (tylną) z kręgosłupem; zob. też kość miedniczna w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miednica	miednice
dopełniacz	miednicy	miednic
celownik	miednicy	miednicom
biernik	miednicę	miednice
narzędnik	miednicą	miednicami
miejscownik	miednicy	miednicach
wołacz	miednico	miednice

przykłady:

(1.2) Niestety nadal nie opisano wiarygodnych metod identyfikujących kobiety szczególnie zagrożone ryzykiem uszkodzenia dna miednicy podczas porodu drogami natury.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) misa, miska; gw. (Śląsk Cieszyński) lawor, lawór

(1.2) kość miedniczna • dno miednicy • przepona miednicy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miska

(1.2) kość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miedź ż

zdrobn. miedniczka ż

przym. miedniczny, miedniczy, miednicowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. miedź, pierwotnie oznaczało naczynie z miedzi

(1.2) od (1.1)

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wash tub
• bułgarski: (1.1) леген m; (1.2) таз m
• hiri motu: (1.1) besini
• hiszpański: (1.1) palangana ż, cubo m; (1.2) pelvis ż
• nowogrecki: (1.1) λεκάνη ż; (1.2) λεκάνη ż, πύελος ż
• rosyjski: (1.1) таз m; (1.2) таз m
• szwedzki: (1.1) tvättfat n, handfat n; (1.2) bäcken n
• ukraiński: (1.1) таз m; (1.2) таз m
• włoski: (1.1) catino m, bacino m, bacinella ż, bacile m; (1.2) bacino m, pelvi ż

źródła: