tylny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tylny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈtɨlnɨ], AS[tylny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) znajdujący się z tyłu czegoś
(1.2) jęz. o głosce: taka, której artykulacja odbywa się w głębi jamy ustnej
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) tylne wyjście • tylne łapy • tylna kieszeńtylna straż
(1.2) samogłoska tylna
synonimy:
(1.1) zadni
antonimy:
(1.1) przedni
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tył m, tyłek m
czas. tyłować
związki frazeologiczne:
tylnymi drzwiami
etymologia:
uwagi:
(1.1) forma tylni dla przymiotnika rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej jest błędna, może odnosić się ona jedynie do liczby mnogiej[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „tylny czy tylni?” w: Poradnia językowa PWN.