kwantowomechaniczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kwantowomechaniczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkfãntɔvɔ̃mɛxãˈɲiʧ̑nɨ], AS[kfãntovõmeχãńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przym. od mechanika kwantowa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Buty bowiem, zgodnie z formalizmem kwantowomechanicznym, znajdują się w stanie mieszanym, a nie w kwantowej superpozycji.[1]
(1.1) Zastępując klasyczne składowe całkowitego momentu pędu odpowiadającymi im operatorami kwantowomechanicznymi, dokonuje się przejścia do kwantowego opisu obracającej się cząsteczki.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Często spotykana pisownia z myślnikiem jest błędna, gdyż słowo to nie jest złożeniem dwóch równorzędnych wyrazów, ale jedna ze składowych (kwantowo-) pełni w nim funkcję przydawkową.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Dragan, Homodynowe nierówności Bella dla optycznych stanów typu kota Schrödingera, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2000, s. 12.
  2. Oleksandr Desyatnyk, Wyznaczanie struktur i momentów dipolowych cząsteczek metodą spektroskopii rotacyjnej, Instytut Fizyki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2005, s. 8.