kosztować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: kòsztowac

kosztować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[kɔˈʃtɔvaʨ̑], AS[koštovać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) mieć jakąś cenę w pieniądzu
(1.2) przen. mieć jakąś cenę w wartościach niewymiernych

czasownik przechodni niedokonany (dk. skosztować)

(2.1) próbować smakiem
(2.2) przen. próbować korzystać z czegoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Cukierki kosztują piętnaście złotych.
(1.2) Zdobycie złotego medalu kosztowało go 10 (dziesięć) lat ciężkich treningów.
(2.1) Dawniej pan miał niewolnika, który kosztował jego potrawy, aby sprawdzić, czy nie zostały zatrute.
(2.2) Bosman w każdym porcie kosztował wszelkich uciech.
składnia:
(1.1) kosztować + licz. (w B.) • nie kosztować + licz. (w D.)
(2.1) kosztować + D.
kolokacje:
(1.1) kosztować 2 (dwa) złote • kosztować dużo / małowszystko kosztuje
(2.1) kosztować potrawy / wody / …
synonimy:
(2.1) próbować, smakować
(2.2) korzystać z, używać, folgować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) zob. koszt
związki frazeologiczne:
(2.1) zakazanych nie kosztuj rzeczy
etymologia:
(1.1) śwn. kosten < łac. constare; por. wł. costare, franc. coûter[1]
uwagi:
(2) chociaż czasownik jest przechodni, zawsze rządzi dopełniaczem (por. przykład (2.1))
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: smakować
źródła:
  1. Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego. Tom 1. A-K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2000, s. 802, ISBN 83-01-13016-4