uciecha

uciecha (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈt͡ɕɛxa], AS: [ućeχa], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. coś, z czego ktoś się cieszy

(1.2) pot. uczucie zadowolenia wywołane czymś radosnym, śmiesznym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uciecha	uciechy
dopełniacz	uciechy	uciech
celownik	uciesze	uciechom
biernik	uciechę	uciechy
narzędnik	uciechą	uciechami
miejscownik	uciesze	uciechach
wołacz	uciecho	uciechy

przykłady:

(1.1) – Pani, tym wieńcem, uwitym z liści rośliny, której nazwa twemu imieniu odpowiada, koronuje cię na królowę naszego grona. Jako władczyni, nakazuj wszystko, co za pożyteczne dla uciechy i rozkoszy naszego towarzystwa uznasz.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) radocha, ubaw, heca, zabawa

(1.2) radość, zadowolenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ucieszność ż, ucieszenie n

czas. ucieszyć (się)

przym. ucieszny

związki frazeologiczne:

dom uciech cielesnych • krótka uciecha, żal długi • uciech sto • na świętego Wojciecha kończy się krów uciecha • zielone Boże Narodzenie, a Wielkanoc biała, w polu uciecha mała • w łowach uciecha, u stołu znajomość, w cieple sen • na Wojciecha – duża uciecha

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pleasure; (1.2) delight, joy
• hiszpański: (1.2) gozo m, placer m
• jidysz: (1.1) הנאה ż (hanoe); (1.2) יובל m (jubl), הנאה ż (hanoe)
• niemiecki: (1.1) Annehmlichkeit ż, Genuss m; (1.2) Freude ż, Spaß m, Vergnügen ż, Belustigung ż
• szkocki gaelicki: (1.1) àbhacas m
• ukraiński: (1.1) втіха ż

źródła: