kołobrzeżanka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kołobrzeżanka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkɔwɔbʒɛˈʒãnka], AS[kou̯obžežãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mieszkanka Kołobrzegu[1]
(1.2) kobieta pochodząca z Kołobrzegu, urodzona Kołobrzegu
odmiana:
(1.1-2)[2]
przykłady:
(1.1) Najstarsza kołobrzeżanka odzyska twarz[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitna / znana kołobrzeżanka • szanowne / drogie kołobrzeżanki!
(1.2) rodowita kołobrzeżanka • kołobrzeżanka z krwi i kości / z urodzenia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mieszkanka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kołobrzeg mrz
forma męska kołobrzeżanin mos
przym. kołobrzeski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Kołobrzeg + -anka
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kołobrzeżanka” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kołobrzeżanka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. z Internetu
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.