Przejdź do zawartości

urodzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

urodzić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [uˈrɔd͡ʑit͡ɕ], AS: [uroʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rodzić)

(1.1) aspekt dokonany od: rodzić

czasownik zwrotny dokonany urodzić się (ndk. rodzić się)

(2.1) aspekt dokonany od: rodzić się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ród mrz, porodówka ż, urodzenie n, urodziny nmos, rodzina ż, narodzenie n, rodzinka ż, narodziny nmos
czas. rodzić
przym. urodzony
związki frazeologiczne:
pycha się w niebie urodziła, a w piekle mieszka
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: rodzić
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „urodzić” w: Marcin Woliński, Zygmunt Saloni, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego, wyd. IV, Warszawa 2020.
  2. Księga Rodzaju 4,2, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).