kielczanin

kielczanin (język polski)

wymowa:

IPA: [cɛlˈʧ̑ãɲĩn], AS: [ḱelčãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Kielc

(1.2) osoba pochodząca z Kielc, urodzona w Kielcach

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kielczanin	kielczanie
dopełniacz	kielczanina	kielczan
celownik	kielczaninowi	kielczanom
biernik	kielczanina	kielczan
narzędnik	kielczaninem	kielczanami
miejscownik	kielczaninie	kielczanach
wołacz	kielczaninie	kielczanie
depr. M. i W. lm: (te) kielczany

przykłady:

(1.1) Defensywa kielczan zapłaciła wysoką cenę za nieudaną pułapkę ofsajdową […].

składnia:

kolokacje:

(1.1) wybitny / znany kielczanin • szanowni / drodzy kielczanie!

(1.2) rodowity kielczanin • kielczanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kielce nmos, Kielczanin m, Kielczanka ż, Kielecczyzna ż

forma żeńska kielczanka ż

przym. kielecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą

tłumaczenia:

• węgierski: (1.1) kielcei

źródła: