Kielce

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Kielce (język polski)[edytuj]

Kielce (1.1)
wymowa:
IPA[ˈcɛlʦ̑ɛ], AS[ḱelce], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego; zob. też Kielce w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blp,
przykłady:
(1.1) Legenda wiąże powstanie Kielc z Mieszkiem, synem Bolesława Szczodrego[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kielcach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kielc • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kielc • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kielc • mieszkaniec / mieszkanka Kielc • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kielcach • pochodzić z Kielc • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kielc
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kieleckie n, kielczanin mos, kielczanka ż, Kielecczyzna ż, Kielczanin mos, Kielczanka ż
przym. kielecki, podkielecki
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. kiel[2]
uwagi:
Dawniej D. brzmiał Klec[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wikipedia.
  2. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 305.
  3. Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 34.

Kielce (język angielski)[edytuj]

Kielce (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Kielce
odmiana:
(1.1) lp Kielce; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) be in Kielcebyć w Kielcachlive in Kielceżyć w Kielcachwork in Kielcepracować w Kielcachbe born in Kielceurodzić się w Kielcachdie in Kielceumrzeć w Kielcachsettle in Kielceosiedlić się w Kielcachleave Kielcewyjechać z Kielcmove to Kielcewprowadzić się do Kielcget to Kielcedojechać do Kielcbe a habitant / an inhabitant of Kielcebyć mieszkańcem Kielca road in Kielcedroga w Kielcacha street in Kielceulica w Kielcacha square in Kielceplac w Kielcacha house in Kielcedom w Kielcacha flat in Kielcemieszkanie w Kielcacha headquarters in Kielcesiedziba w Kielcach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) city
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Kielce
uwagi:
źródła:

Kielce (język węgierski)[edytuj]

Kielce (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Kielce
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kielcei
przym. kielcei
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Kielce
uwagi:
źródła: