karg

karg (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [kaɐ̯k] wymowa

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jałowy, nieurodzajny

(1.2) skąpy, skromny

(1.3) powściągliwy, zdawkowy

w funkcji przysłówka

(2.1) jałowo

(2.2) skąpo

(2.3) powściągliwie

odmiana:

(1.1) st. wyższy karger/kärger; st. najwyższy am kargsten/am kärgsten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) karger Boden, karge Erde, karges Land; blutkarg, blutkargend, pfennigkarg, schreibkarg, wortkarg, zeitkarg

(1.2) ein karger Lohn • eine karge Bezahlung / Mahlzeit / Nahrung • ein karges Licht

(2.2) die karg bemessene Zeit • karg bemessen sein

synonimy:

(1.1) ärmlich, beschränkt, dürftig, einfach, frugal, gering, jämmerlich, knapp, kümmerlich, minimal, schmal, spärlich, unergiebig, armselig, dünn, kraftlos, matt, mickerig, mickrig, passiv, primitiv, schmächtig, schütter, schwach, selten, sporadisch, stumpf, unaufdringlich, wenig, zurückhaltend

(1.2) arid, dürr, fruchtlos, gering, geringwertig, knochendürr, kümmerlich, mager, öde, trocken, unfruchtbar, unversorgt, verkümmert, wüstenhaft

antonimy:

(1.1-3) unkarg

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kargheit, Karglaut

czas. abkargen, einkargen, erkargen, kargen, nachkargen, vorkargen

przym. kärglich

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: