kłamca
Wygląd
kłamca (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kłamca kłamcy dopełniacz kłamcy kłamców celownik kłamcy kłamcom biernik kłamcę kłamców narzędnik kłamcą kłamcami miejscownik kłamcy kłamcach wołacz kłamco kłamcy
- przykłady:
- (1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano go na łgarstwie, przylgnęła do niego opinia kłamcy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bezczelny kłamca • notoryczny / patologiczny kłamca • kłamca zawodowy • dobry kłamca
- synonimy:
- (1.1) blagier, kłamczuch, kłamczuszek, łgarz; pot. picer, picuś; eufem. kolorysta, koloryzator; przest. bałamut, paliwoda[1]
- antonimy:
- (1.1) prawdomówny; przest. prawdomówca, prawdomowca
- hiperonimy:
- (1.1) grzesznik
- hiponimy:
- (1.1) denialista, oszust, manipulant, arcykłamca, fałszywiec
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kłam m, kłamstwo n, kłamstewko n, kłamanie n, okłamywanie n, kłamliwość ż, odkłamywanie n, odkłamanie n, zakłamywanie n, zakłamanie n
- zdrobn. kłamczuch m, kłamczuszek m
- forma żeńska kłamczucha ż, kłamczuszka ż
- czas. kłamać ndk., okłamywać ndk., odkłamywać ndk., odkłamać dk., zakłamywać ndk., zakłamać dk.
- przym. kłamliwy, arcykłamiliwy, zakłamany, kłamliwie
- przysł. kłamliwie
- związki frazeologiczne:
- kłamca lustracyjny • kłamca nad kłamcami • paradoks kłamcy • kto sam kłamać lubi, ten innych za kłamców uważa • kłamca póty kłamstwo powtarza, aż w nie sam uwierzy • kłamcy nie wierzą, chociaż prawdę mówi • zawsze się kłamca swym kłamstwem pobije
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) gënjeshtar
- angielski: (1.1) liar, fibber
- arabski: (1.1) أفاك, كذاب
- aragoński: (1.1) trapacero, ambrollero
- baskijski: (1.1) gezurti
- białoruski: (1.1) ілгун m, хлус m, манюка m
- bretoński: (1.1) gaouiad
- chorwacki: (1.1) lažov
- czeski: (1.1) lhář
- duński: (1.1) løgner w, løgnhals w
- esperanto: (1.1) mensogulo, mensoganto
- fiński: (1.1) valehtelija
- francuski: (1.1) menteur m
- friulski: (1.1) bausâr
- hindi: (1.1) झूठा
- hiszpański: (1.1) mentiroso m, embustero m
- irlandzki: (1.1) bréagadóir
- japoński: (1.1) 嘘吐き
- kataloński: (1.1) mentider
- kazachski: (1.1) жалғаншы, өтірікші, pot. зүкібай, суайт
- kornijski: (1.1) gowek
- litewski: (1.1) melagis
- łaciński: (1.1) mendax, falsus, falsidicus
- macedoński: (1.1) лажго m, лажливец
- maltański: (1.1) giddieb m
- neapolitański: (1.1) pallista
- niderlandzki: (1.1) leugenaar
- niemiecki: (1.1) Lügner m
- nowogrecki: (1.1) ψεύτης m
- piemoncki: (1.1) busiard
- rosyjski: (1.1) лгун m, врун m, лжец m, pot. брехун m
- słoweński: (1.1) lažnivec m
- suahili: (1.1) mwongo
- sycylijski: (1.1) buggiardu m
- turecki: (1.1) yalancı
- walijski: (1.1) celwyddgi m
- wenecki: (1.1) busiaro
- węgierski: (1.1) hazug
- włoski: (1.1) bugiardo, mentitore, menzognero, mendace
- źródła:
- ↑ Lidia Wiśniakowska, Słownik synonimów PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-17382-1, s. 110
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 24.