jord

jord (język norweski (bokmål))

jorden (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) jorden lub jorda → Ziemia (planeta)

(1.2) jorden lub jorda → ziemia (powierzchnia lądu)

(1.3) ziemia, gleba

(1.4) ziemia (własność)

odmiana:

(1.1-2) tylko w formie określonej liczby pojedynczej

(1.3-4) en jord, jorden lub ei jord, jorda

przykłady:

(1.1) Jorda går rundt sola. → Ziemia krąży wokół Słońca.

(1.2) Hele byen ble jevnet med jorda, bare kirken sto igjen. (NRK) → Całe miasto zostało zrównane z ziemią, pozostał tylko kościół.

(1.4) Jeg eier ti hektar jord i Kasjubia. → Mam dziesięć hektarów ziemi na Kaszubach.

składnia:

kolokacje:

(1.3) dyrket jord → ziemia uprawna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

jord (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) ziemia, gleba

(1.2) ziemia, teren

(1.3) fiz. ziemia

(1.4) Ziemia (także odnośnie hipotetycznych podobnych planet)

odmiana:

(1.1) en jord, jorden

(1.2,4) en jord, jorden, jordar, jordarna

przykłady:

(1.1) I jorden lever bakterier som orsakar farliga sjukdomar. → W glebie żyją bakterie, które powodują groźne choroby.

składnia:

kolokacje:

(1.1) att bruka jordenen → uprawiać ziemię • jordnöt

jordbävning, jordskalv

(1.4) jordklot, jordglob

synonimy:

(1.4) Jorden

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jordisk

rzecz. Jorden w

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. mark, land

źródła: