inwencja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

inwencja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ĩnˈvɛ̃nʦ̑ʲja], AS[ĩnvncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha kogoś, kto jest pomysłowy i wynajduje rzeczy nowe, oryginalne[1]
(1.2) muz. krótki instrumentalny utwór polifoniczny oparty na imitacji, często zbliżony do uproszczonej fugi
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jan ma inwencję twórczą.
składnia:
kolokacje:
(1.1) inwencja twórcza
synonimy:
(1.1) kreatywność, pomysłowość, zmyślność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. inwencyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. inventio[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „inwencja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „inwencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.