gęśle

gęśle (język polski)

gęśle (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡɛ̃j̃ɕlɛ], AS: [gẽĩśle], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) muz. ludowy instrument smyczkowy; zob. też gęśle w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	gęśle
dopełniacz	gęśli
celownik	gęślom
biernik	gęśle
narzędnik	gęślami
miejscownik	gęślach
wołacz	gęśle

przykłady:

(1.1) Opowiadał też dziwy o kobietach jak śnieg białych, z oczyma jak węgiel czarnymi, które przedziwnie na gęślach grały i śpiewały.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instrument

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gęśliki nmos, gęśl ż, gęśla ż, gędźba ż, gęślarz m, gędźbiarz m, gędźba ż

czas. gędzić ndk., gąść ndk.

przym. gęsi

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *gǫsli

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) гусла ż
• karaimski: (1.1) лабут
• ukraiński: (1.1) гусла lm, гуслі lm
• włoski: (1.1) gusla ż

źródła: