gąść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gąść (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ɡɔ̃w̃ɕʨ̑], AS: [gõũ̯ść], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) st.pol. grać (na harfie, na dudach)[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Apollo gądł na lutni, a boginie mu przyśpiewawały. (sic!)[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. gędzić ndk., gądać ndk., gędlić ndk.
przym. gędziebny, gędcowy, gędziecki
rzecz. gędźba ż, gędziec m, gędca m, gędzenie n, gędzienie n, gęśle
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. gęśl[2]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: grać
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gąść” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 813.
  2. ↑ 2,0 2,1 hasło „gędźba” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, tom II
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gąść&oldid=8126351”