ekstremum

ekstremum (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛksˈtrɛ̃mũm], AS: [ekstrẽmũm], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) mat. skrajna (minimalna lub maksymalna) wartość funkcji; zob. też ekstremum w Wikipedii

(1.2) skrajność

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ekstremum	ekstrema
dopełniacz	ekstremum	ekstremów
celownik	ekstremum	ekstremom
biernik	ekstremum	ekstrema
narzędnik	ekstremum	ekstremami
miejscownik	ekstremum	ekstremach
wołacz	ekstremum	ekstrema

przykłady:

(1.1) Cosinus ma ekstremum lokalne w punktach postaci kπ, gdzie k jest całkowite.

(1.2) Oni reprezentują ekstremum, to fundamentaliści.

(1.1-2) Nieśmiały cybernetyk potężne ekstrema

Poznawał, kiedy grupy unimodularne

Cyberiady całkował w popołudnie parne,

Nie wiedząc, czy jest miłość, czy jeszcze jej nie ma?

składnia:

kolokacje:

(1.1) mat. ekstremum funkcji • ekstremum lokalne • ekstremum globalne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) minimum, maksimum

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ekstremalny

przysł. ekstremalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. extremum

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) extremum
• arabski: (1.2) غاية ż
• bułgarski: (1.1) екстремум m
• łaciński: (1.1) extremum
• nowogrecki: (1.1) ακρότατο n; (1.2) ακρότητα ż
• włoski: (1.1) cuspide, estremo

źródła: