dziewięcina
dziewięcina (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. świadczenie, podatek dziewiątej część dochodów
- (1.2) st.pol. jedna dziewiąta, dziewiąta część czegoś[1]
- przykłady:
- (1.1) Dziewięcina stanowiła podobnie jak dziesięcina, formę świadczenia 1/9 lub 1/10 części jakichś określonych dochodów; odmiennie niż na Zachodzie, skąd została przeszczepiona do Polski i Czech, była świadczeniem przyznawanym instytucjom kościelnym przez księcia lub możnych, wydzielanym z ich zasobów jako uposażenie w dowolnej postaci, najczęściej z dochodów uzyskiwanych z targów, karczem, przewozów[2].
- (1.1) W przypadku grodu chełmińskiego nie jesteśmy w stanie stwierdzić jego ówczesnej przynależności diecezjalnej, skoro dziewięcina zeń najprawdopodobniej została nadana opactwu mogileńskiemu później niż dziewięcina z grodów mazowieckich[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) Znaczenie to nie jest pewne; słowo to w tekście, w którym zostało zanotowane, może oznaczać nazwę wsi[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „Dziewięcina” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 1, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa 1953-1955, s. 323.
- ↑ Cracovia, Polonia, Europa. Studia z dziejów średniowiecza ofiarowane Jerzemu Wyrozumskiemu w sześćdziesiątą piątą rocznicę urodzin i czterdziestolecie pracy naukowej, s. 191, Wydawnictwo i Drukarnia „Secesja”, 1995.
- ↑ Jan Powierski, Błażej Śliwiński, Klemens Bruski, Studia z dziejów Pomorza w XII wieku, s. 44, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1993.
