dziewiąty

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziewiąty (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʥ̑ɛˈvʲjɔ̃ntɨ], AS[ʒ́evʹi ̯õnty], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą i → j  ?/i
znaczenia:

przymiotnik odliczebnikowy[1]

(1.1) od 9
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Urodziłem się dziewiątego (dnia) kwietnia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) 9.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziewiąta ż, dziewiątka ż
przedr. dziewięcio-
licz. dziewięcioro, dziewięć
związki frazeologiczne:
na dziewiątej
etymologia:
pol. dziewięć
uwagi:
W klasycznej terminologii wyraz ten jest uznawany za liczebnik porządkowy[2], za traktowaniem go jako przymiotnik przemawia m.in. fakt, że odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „liczebnik porządkowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.