dziekanica

dziekanica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʥ̑ɛkãˈɲiʦ̑a], AS: [ʒ́ekãńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) środ. stud. pot. pracownica dziekanatu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziekanica	dziekanice
dopełniacz	dziekanicy	dziekanic
celownik	dziekanicy	dziekanicom
biernik	dziekanicę	dziekanice
narzędnik	dziekanicą	dziekanicami
miejscownik	dziekanicy	dziekanicach
wołacz	dziekanico	dziekanice

przykłady:

(1.1) Dziekanica nie chciała mi wydać indeksu, mówiła, że jest już po terminie.

(1.1) Byłbym dużo wcześniej, ale mnie dziekanice zatrzymały.

(1.1) Zdecydowano się poszerzyć jej znajomości w środowisku intelektualistów, awansując na dziekanicę jednej z wyższych uczelni. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziekan m, dziekanat m, dziekanka ż

przym. dziekański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: