depluralizacja
depluralizacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. przekształcenie zapożyczanego wyrazu występującego pierwotnie w liczbie mnogiej do liczby pojedynczej w języku pożyczającym
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik depluralizacja dopełniacz depluralizacji celownik depluralizacji biernik depluralizację narzędnik depluralizacją miejscownik depluralizacji wołacz depluralizacjo
- przykłady:
- (1.1) Dziś można jednak przypuszczać, że coraz lepsza i powszechniejsza znajomość angielskiego przynajmniej w relacjach polszczyzny z tym językiem depluralizacji zapożyczeń sprzyjać nie będzie, a regułą się staną zachowania gramatyczne takie jak Andrzeja Osęki[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. de- + pluralizacja
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, O bushrangerach, „Dziennik Zachodni”, 2005-11-04, Narodowy Korpus Języka Polskiego.