przekształcenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przekształcenie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpʃɛkʃtawˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS[pšekštau̯cńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od przekształcić
(1.2) mat. funkcja, zwykle z interpretacją geometryczną, przekształcająca zbiór na niego samego
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) przekształcenie linioweprzekształcenie geometryczneprzekształcenie afiniczneprzekształcenie rzutowe
synonimy:
antonimy:
(1.1) nieprzekształcenie
hiperonimy:
(1.2) funkcja
hiponimy:
(1.2) obrót, odbicie, przesunięcie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. przekształcić dk., przekształcać ndk.
rzecz. przekształcanie n, kształcenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: