czynnie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czynnie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈt͡ʂɨn.ɲɛ]
​?/i
znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) na sposób czynny
(1.2) angażując się fizycznie
(1.3) jęz. władając dobrze językiem
(1.4) będąc stale aktywnym w jakimś zajęciu
odmiana:
(1.1-4) czynnie; st. wyższy czynniej; st. najwyższy najczynniej
przykłady:
(1.1) Borys nie działał czynnie w podziemiu.
(1.2) Michał nadal uprawia czynnie piłkę nożną.
(1.3) Misjonarka władała czynnie sango.
(1.4) Ilu więźniów czynnie wykonuje swój wyuczony zawód?
składnia:
kolokacje:
(1.1) pomagać / przeciwstawiać się / uczestniczyć / wspierać czynnie
(1.2) odpoczywać / uprawiać / wypoczywać czynnie
(1.4) czynnie uprawiać zawód
synonimy:
(1.1) aktywnie
antonimy:
(1.1) biernie, pasywnie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czyn mrz, czynienie n, czynnik mrz, czynność ż, uczynienie n
czas. czynić ndk., uczynić dk., poczynać ndk., począć dk.
przym. czynnościowy, czynny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. czynny + -e
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=czynnie&oldid=8316518”