czekan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czekan (język polski)[edytuj]

czekan (1.1)
czekan (1.2)
wymowa:
IPA[ˈʧ̑ɛkãn], ASekãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. hist. broń drzewcowa w kształcie osadzonego na drzewcu niewielkiego toporka z młotkiem; zob. też czekan (broń) w Wikipedii
(1.2) sport. rodzaj laski zakończonej głowicą i kolcem, używanej w alpinizmie do rąbania stopni w śniegu i lodzie; zob. też czekan (wspinaczka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nadto miewali husarze obuchy czyli czekany do rozbijania zbroi[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) obuszek, obuch
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) ostrze, okucie, smycz, trzonek, drzewce, stylisko, szpikulec
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. czekanik mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. чекан → 'młot bojowy' < st.rus. čekanъ[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czekan” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Z. Gloger: Encyklopedia staropolska
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czekan” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.