cofać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cofać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʦ̑ɔfaʨ̑], AS[cofać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) przesuwać coś do tyłu, w poprzednie miejsce
(1.2) odwoływać coś

czasownik nieprzechodni

(2.1) pot. przesuwać się pojazdem do tyłu

czasownik zwrotny cofać się

(3.1) przesuwać się do tyłu, wracać w poprzednie miejsce
(3.2) uchylać się, wzdragać się
odmiana:
(1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Oparzyłem się i natychmiast cofnąłem rękę.
(1.1) Żeby wyjechać z garażu, musiałem cofnąć samochód.
(1.2) Jeśli nie spełnisz warunków, to cofnę swoją obietnicę.
(1.2) Cofam moje oskarżenie, bo źle cię oceniłem.
(2.1) Kiedy cofałem, zderzyłem się z innym samochodem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wycofywać, wycofywać się, dk. cofnąć, cofnąć się, wycofać, wycofać się
przym. cofnięty, zacofany
rzecz. wycofanie n, cofanie n, cofnięcie, cofka
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. zaufen[1]
uwagi:
(1.1) sformułowanie cofać się do tyłu jest błędem językowym (pleonazm).
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 45-46.