bantu

bantu (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) etn. grupa plemion afrykańskich zaliczanych do rasy czarnej, zamieszkujących stepy w środkowej i południowej Afryce; zob. też bantu w Wikipedii

(1.2) jęz. rodzina języków afrykańskich, którymi posługują się plemiona bantu (1.1); zob. też Języki bantu w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bantu	bantu
dopełniacz	bantu	bantu
celownik	bantu	bantu
biernik	bantu	bantu
narzędnik	bantu	bantu
miejscownik	bantu	bantu
wołacz	bantu	bantu

przykłady:

(1.1) Historią migracji ludów bantu zajmuje się bantuistyka.

(1.2) Pochodzenie języków bantu od wspólnego prajęzyka nie jest dziś w zasadzie przez nikogo podważane.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ludność / ludy / plemiona / populacja / przedstawiciel bantu

(1.2) język bantu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bantuistyka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bantu; (1.2) Bantu languages
• hiszpański: (1.1) bantú m; (1.2) bantú m

źródła:

bantu (język indonezyjski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) pomagać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz indonezyjski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.