antecedencje

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

antecedencje (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌãntɛʦ̑ɛˈdɛ̃nʦ̑ʲjɛ], AS[ãntecedncʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. zdarzenia, okoliczności poprzedzające jakiś fakt, konieczny do jego zrozumienia[1]
(1.2) liter. w utworach dramatycznych i narracyjnych: wydarzenia poprzedzające właściwą akcję, bez których jej przebieg jest niezrozumiały; zawarte w prologu lub też w wypowiedziach narratora czy postaci[2]
odmiana:
(1.1-2) blp;
przykłady:
(1.2) Przykładem antecedencji w literaturze może być „Pamiętnik starego subiekta” w „Lalce” Prusa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) antecedencja, anteriora, antecedensy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antecedens m, antecesor m, antecedencja nmos
przym. antecedentny
przysł. antecedentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. antecedentia → (zdarzenia) poprzedzające (n lm) < łac. antecedoiść przed, wyprzedzać < łac. ante + cedowcześniej, przed, najpierw + nadchodzić, posuwać się
uwagi:
(1.1) mimo pochodzenia od liczby mnogiej łacińskiego imiesłowu, używane czasem błędnie jako wyraz w liczbie pojedynczej: SWO wydawnictwa Europa stosuje liczbę pojedynczą[3]
(1.1) por. antecedens
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „antecedencje” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 73.
  2. Hasło „antecedencja” w: M. Król, G. Kurpiński, H. Sułek, Słownik terminów literackich, red. H. Sułek, Zielona Sowa, Kraków 2006, ISBN 83-7389-974-X, s. 19.
  3. hasło antecedencja na stronie portalwiedzy.onet.pl