nadchodzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nadchodzić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[natˈxɔʥ̑iʨ̑], AS[natχoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. nadejść)

(1.1) idąc, przybywać do określonego miejsca
(1.2) o zjawiskach atmosferycznych: zbliżać się, nadciągać
(1.3) o stanach fizjologicznych: następować
(1.4) o zdarzeniach, porach: zbliżać się, nastawać, następować
(1.5) o przesyłkach, listach: zostawać dostarczonym do adresata
(1.6) o środkach komunikacji: docierać do określonego miejsca
odmiana:
(1.1-6) koniugacja VIa
przykłady:
(1.2) Nadchodzi burza. Lepiej wracajmy do domu.
(1.3) Śmierć nadchodzi zawsze za szybko.
(1.4) Nadchodziła już 12 (= dwunasta), gdy ciągle czekał na pociąg.
(1.5) Listy świąteczne należy wysyłać odpowiednio wcześniej, gdyż wysłane dzień przed świętem nadchodzą za późno.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) podchodzić
(1.2) zbliżać się, nadciągać
(1.5) docierać, przychodzić, napływać
(1.6) podjeżdżać, nadjeżdżać, zajeżdżać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadejście n, nadchodzenie n
czas. nadejść dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: