adiutantka

adiutantka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌadʲjuˈtãntka], AS: [adʹi ̯utãntka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: adiutant

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	adiutantka	adiutantki
dopełniacz	adiutantki	adiutantek
celownik	adiutantce	adiutantkom
biernik	adiutantkę	adiutantki
narzędnik	adiutantką	adiutantkami
miejscownik	adiutantce	adiutantkach
wołacz	adiutantko	adiutantki

przykłady:

(1.1) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek.

(1.1) Nawet siostry Stelli, które zawsze okazywały jej prawdziwą sympatię, teraz, widocznie zrażone zepchnięciem ich w półfinale do roli adiutantek Magdy, uśmiechały się do niej z przymusem i nieszczerze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. adiutancik m, adiutantura ż, adiutantowanie n

forma męska adiutant m

czas. adiutantować ndk.

przym. adiutancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: adiutant

• włoski: (1.1) aiutante di campo ż

źródła: