wyjątkowy

wyjątkowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɨ], AS: [vyi ̯õntkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wyróżniający się czymś nieprzeciętnym; taki, który jest wyjątkiem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wyjątkowy		wyjątkowa	wyjątkowe	wyjątkowi	wyjątkowe
dopełniacz	wyjątkowego		wyjątkowej	wyjątkowego	wyjątkowych
celownik	wyjątkowemu		wyjątkowej	wyjątkowemu	wyjątkowym
biernik	wyjątkowego	wyjątkowy	wyjątkową	wyjątkowe	wyjątkowych	wyjątkowe
narzędnik	wyjątkowym		wyjątkową	wyjątkowym	wyjątkowymi
miejscownik	wyjątkowym		wyjątkowej	wyjątkowym	wyjątkowych
wołacz	wyjątkowy		wyjątkowa	wyjątkowe	wyjątkowi	wyjątkowe

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) stan wyjątkowy

synonimy:

(1.1) niezwykły, ponadprzeciętny, nadzwyczajny, szczególny, unikatowy, jedyny w swoim rodzaju, ekstraordynaryjny

antonimy:

(1.1) przeciętny, typowy, zwykły

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyjątek m, wyjątkowość ż

przysł. wyjątkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) unique, exceptional, special
• arabski: (1.1) استثنائي ,ممتاز
• fiński: (1.1) erikoinen
• francuski: (1.1) exceptionnel, extraordinaire
• hiszpański: (1.1) excepcional, extraordinario, insólito, inusitado
• holenderski: (1.1) uniek, enig, speciaal
• nowogrecki: (1.1) εξαιρετικός, εκπληκτικός
• rosyjski: (1.1) исключительный
• szwedzki: (1.1) exceptionell, enastående, unik
• włoski: (1.1) eccezionale, straordinario

źródła: