pieczęć

pieczęć (język polski)

pieczęć (1.1)

pieczęć (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛʧ̑ɛ̃ɲʨ̑], AS: [pʹi ̯ečẽńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) znak rozpoznawczy osoby prawnej lub fizycznej, wyciskany za pomocą stempla (tłoka); nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi, stanowi świadectwo wiarygodności

(1.2) środek zabezpieczający nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pieczęć	pieczęcie
dopełniacz	pieczęci	pieczęci
celownik	pieczęci	pieczęciom
biernik	pieczęć	pieczęcie
narzędnik	pieczęcią	pieczęciami
miejscownik	pieczęci	pieczęciach
wołacz	pieczęci	pieczęcie

przykłady:

(1.1) Do tej faktury potrzebna jest pieczęć.

(1.2) To jest bardzo ważny dokument, ponieważ widnieje na nim pieczęć.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stempel, pieczątka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pieczętowanie ż, opieczętowanie n, pieczątkarstwo n

zdrobn. pieczątka ż, piecząteczka ż

czas. pieczętować, opieczętować

przym. pieczęciowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stamp; (1.2) seal
• arabski: (1.1) طابع
• czeski: (1.1) pečeť
• duński: (1.1) stempel n; (1.2) segl n
• esperanto: (1.1) sigelo, stampo, stampaĵo; (1.2) sigelo
• francuski: (1.1) cachet, sceau, estampille
• hiszpański: (1.1) sello m; (1.2) sello m
• interlingua: (1.1) sigillo
• łaciński: (1.1) signaculum, sigillum
• niemiecki: (1.1) Stempel m, Siegel n (1.2) Siegel n
• nowogrecki: (1.1) σφραγίδα ż; (1.2) σφραγίδα ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) печать ż
• ukraiński: (1.1) печать ż
• węgierski: (1.1) bélyegző
• wilamowski: (1.1) zyjgul m, zejgul m; (1.2) zyjgul m, zejgul m
• włoski: (1.1) sigillo, bollo

źródła: