śrubokręt: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 52: | Linia 52: | ||
* hiszpański: (1.1) [[destornillador]] {{m}} |
* hiszpański: (1.1) [[destornillador]] {{m}} |
||
* jidysz: (1.1) [[שרויפֿן־ציִער]] {{m}} (szrojfn-cier) |
* jidysz: (1.1) [[שרויפֿן־ציִער]] {{m}} (szrojfn-cier) |
||
* koreański: (1.1) [[드라이버]] (tŭraibŏ), [[나사돌리개]] (nasadolligae) |
|||
* niemiecki: (1.1) [[Schraubenzieher]] {{m}} |
* niemiecki: (1.1) [[Schraubenzieher]] {{m}} |
||
* norweski (bokmål): (1.1) [[skrutrekker]] {{m}} |
* norweski (bokmål): (1.1) [[skrutrekker]] {{m}} |
Wersja z 00:46, 4 mar 2020
śrubokręt (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik śrubokręt śrubokręty dopełniacz śrubokręta / śrubokrętu[1] śrubokrętów celownik śrubokrętowi śrubokrętom biernik śrubokręt śrubokręty narzędnik śrubokrętem śrubokrętami miejscownik śrubokręcie śrubokrętach wołacz śrubokręcie śrubokręty
- przykłady:
- (1.1) Podczas odkręcania starej płyty złamał się śrubokręt.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) śrubokręt krzyżowy
- synonimy:
- (1.1) wkrętak; gw. (Górny Śląsk) szrałbyncyjer, szróbokrynt
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) narzędzie
- hiponimy:
- (1.1) krzyżak
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) screwdriver
- arabski: (1.1) مفك (mafak)
- baskijski: (1.1) bihurkin
- białoruski: (1.1) адвёртка ż
- czeski: (1.1) šroubovák m
- duński: (1.1) skruetrækker w
- esperanto: (1.1) ŝraŭbilo, ŝraŭbturnilo
- francuski: (1.1) tournevis m
- hiszpański: (1.1) destornillador m
- jidysz: (1.1) שרויפֿן־ציִער m (szrojfn-cier)
- koreański: (1.1) 드라이버 (tŭraibŏ), 나사돌리개 (nasadolligae)
- niemiecki: (1.1) Schraubenzieher m
- norweski (bokmål): (1.1) skrutrekker m
- nowogrecki: (1.1) κατσαβίδι n, βιδολόγος m
- rosyjski: (1.1) отвёртка ż
- słowacki: (1.1) skrutkovač m
- szwedzki: (1.1) skruvmejsel w
- ukraiński: (1.1) викрутка ż
- wilamowski: (1.1) śroüłacijer m
- włoski: (1.1) cacciavite
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.