śruba
śruba (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) techn. pręt metalowy, zakończony łbem z jednej strony, a z drugiej gwintem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie; zob. też śruba (złącze) w Wikipedii
- (1.2) żegl. urządzenie napędowe statku wodnego; zob. też śruba okrętowa w Wikipedii
- (1.3) sport. w piłce ręcznej: strzał wykonany z obrotu
- (1.4) sport. w skokach do wody: skok z obrotem wzdłuż pionowej osi ciała
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik śruba śruby dopełniacz śruby śrub celownik śrubie śrubom biernik śrubę śruby narzędnik śrubą śrubami miejscownik śrubie śrubach wołacz śrubo śruby
- przykłady:
- (1.1) Trzeba dokręcić tę śrubę, bo drzwiczki od piekarnika wylatują.
- (1.2) Śruba jest jedną z najważniejszych części statku.
- (1.3) Kowalski strzelił do bramki ze śruby.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. śrubowanie n, wyśrubowanie n, śrubsztak m
- czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
- przym. śrubowy
- przysł. śrubowo
- związki frazeologiczne:
- przykręcić śrubę / dokręcić śrubę
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bolt; (1.2) propeller; (1.4) twister
- baskijski: (1.1) torloju
- białoruski: (1.1) шруба f; (1.2) вінт m
- czeski: (1.1) šroub m
- duński: (1.1) bolt w
- esperanto: (1.1) ŝraŭbo; (1.2) ŝipŝraŭbo
- fiński: (1.1) ruuvi; (1.2) potkuri
- francuski: (1.1) vis f
- hiszpański: (1.1) tornillo m, perno m; (1.2) hélice f; (1.4) tirabuzón m
- niemiecki: (1.1) Schraube f; (1.2) Schraube f; (1.4) Schraube f
- nowogrecki: (1.1) βίδα f, κοχλίας m; (1.2) έλικας m; (1.4) περιστροφή f
- rosyjski: (1.1) винт m; (1.2) винт m
- słowacki: (1.1) skrutka f
- ukraiński: (1.1) шуруп m, ґвинт m
- wilamowski: (1.1) śrau f, śraoj f; (1.2) śrau f, śraoj f; (1.4) śrau f, śraoj f
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.