śruba

śruba (język polski)

śruba (1.1)

śruba (1.2)

wymowa:

wymowa, IPA: [ˈɕruba], AS: [śruba]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. pręt metalowy, zakończony łbem z jednej strony, a z drugiej gwintem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie; zob. też śruba (złącze) w Wikipedii

(1.2) żegl. urządzenie napędowe statku wodnego; zob. też śruba okrętowa w Wikipedii

(1.3) sport. w piłce ręcznej: strzał wykonany z obrotu

(1.4) sport. w skokach do wody: skok z obrotem wzdłuż pionowej osi ciała

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śruba	śruby
dopełniacz	śruby	śrub
celownik	śrubie	śrubom
biernik	śrubę	śruby
narzędnik	śrubą	śrubami
miejscownik	śrubie	śrubach
wołacz	śrubo	śruby

przykłady:

(1.1) Trzeba dokręcić tę śrubę, bo drzwiczki od piekarnika wylatują.

(1.2) Śruba jest jedną z najważniejszych części statku.

(1.3) Kowalski strzelił do bramki ze śruby.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) gwint, łeb, trzpień, gniazdo

(1.2) łopata

wyrazy pokrewne:

rzecz. śrubowanie n, wyśrubowanie n, śrubsztak m

zdrobn. śrubka f, śrubeczka f

czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.

przym. śrubowy

przysł. śrubowo

związki frazeologiczne:

przykręcić śrubę / dokręcić śrubę

etymologia:

(1.1) niem.

uwagi:

zob. też śruba w Wikipedii

(1.1) por. wkręt

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bolt; (1.2) propeller; (1.4) twister
• baskijski: (1.1) torloju
• czeski: (1.1) šroub m
• duński: (1.1) bolt w
• esperanto: (1.1) ŝraŭbo; (1.2) ŝipŝraŭbo
• fiński: (1.1) ruuvi; (1.2) potkuri
• francuski: (1.1) vis f
• hiszpański: (1.1) tornillo m, perno m; (1.2) hélice f; (1.4) tirabuzón m
• niemiecki: (1.1) Schraube f; (1.2) Schraube f; (1.4) Schraube f
• nowogrecki: (1.1) βίδα f, κοχλίας m; (1.2) έλικας m; (1.4) περιστροφή f
• słowacki: (1.1) skrutka f
• ukraiński: (1.1) шуруп m, ґвинт m
• wilamowski: śraoj

źródła: