starość

starość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈstarɔɕʨ̑], AS: [starość]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stan będący efektem starzenia się, trzeci i ostatni okres życia istot żywych; zob. też starość w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	starość
dopełniacz	starości
celownik	starości
biernik	starość
narzędnik	starością
miejscownik	starości
wołacz	starość

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) podeszły wiek

antonimy:

(1.1) młodość

wyrazy pokrewne:

rzecz. starzec m, staruszek m, staruszka ż, starowinka ż, starzenie n, starówka ż

czas. postarzać, starzeć się, zestarzeć się, starczy

przym. stary, starczy

przysł. staro, starczo

związki frazeologiczne:

zapyta się starość, gdzie była młodość • starość nie radość • czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) age
• arabski: (1.1) هرم, شيخوخة
• baskijski: (1.1) zahartzaro
• duński: (1.1) alderdom w
• esperanto: (1.1) maljuneco
• francuski: (1.1) vieillesse ż
• hiszpański: (1.1) vejez ż
• kazachski: (1.1) кәрілік, шалдық
• niemiecki: (1.1) Alter n
• nowogrecki: (1.1) γεράματα n/lm, γήρας n
• rosyjski: (1.1) старость ż
• szwedzki: (1.1) ålderdom w
• wilamowski: (1.1) aołder n

źródła: