Piemontczyk

Piemontczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [pʲjɛ̃ˈmɔ̃nṭʧ̑ɨk], AS: [pʹi ̯ẽmõnṭčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Piemontu lub osoba płci męskiej pochodząca z Piemontu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Piemontczyk	Piemontczycy
dopełniacz	Piemontczyka	Piemontczyków
celownik	Piemontczykowi	Piemontczykom
biernik	Piemontczyka	Piemontczyków
narzędnik	Piemontczykiem	Piemontczykami
miejscownik	Piemontczyku	Piemontczykach
wołacz	Piemontczyku	Piemontczycy
depr. M. i W. lm: (te) Piemontczyki

przykłady:

(1.1) Autobiografie Piemontczyka Vittoria Dan Segrego, triesteńczyka Giorgia Voghery i autobiograficzna saga rodzinna rzymianki Clary Sereni stanowią różne przykłady sposobów, w jakie Żydzi włoscy poświadczali własne wybory polityczne (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piemontyt mrz, Piemont m

forma żeńska Piemontka ż

przym. piemoncki, piemontytowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Piemonťan m
• francuski: (1.1) Piémontais m
• rosyjski: (1.1) пьемонтец m
• włoski: (1.1) piemontese

źródła: