Oświecenie

Oświecenie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) kult. okres w kulturze europejskiej od końca XVII w., związany z dominacją idei oświeceniowych; zob. też Oświecenie (epoka) w Wikipedii

(1.2) rel. w religiach Wschodu: stan osiągnięty przez wytrwałą medytację; zob. też Oświecenie (religie Wschodu) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Oświecenie	Oświecenia
dopełniacz	Oświecenia	Oświeceń
celownik	Oświeceniu	Oświeceniom
biernik	Oświecenie	Oświecenia
narzędnik	Oświeceniem	Oświeceniami
miejscownik	Oświeceniu	Oświeceniach
wołacz	Oświecenie	Oświecenia

przykłady:

(1.1) Jak kształtowały się te relacje w epoce Oświecenia i Rewolucji Francuskiej?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. oświecenie; skr. oświec.

(1.2) war. oświecenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oświecanie n, oświeciciel mos, oświecicielka ż, oświeceniowiec mos, oświeceniowość ż, oświecony mos

czas. oświecać ndk., oświecać się ndk., oświecić dk.

przym. oświeceniowy, oświecony, świetlny

przysł. oświeceniowo

skr. oświec.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. oświecenie

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: oświecenie

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: oświecenie

źródła: