Konkordiusz

Konkordiusz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Konkordiusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Konkordiusz	Konkordiuszowie
dopełniacz	Konkordiusza	Konkordiuszów
celownik	Konkordiuszowi	Konkordiuszom
biernik	Konkordiusza	Konkordiuszów
narzędnik	Konkordiuszem	Konkordiuszami
miejscownik	Konkordiuszu	Konkordiuszach
wołacz	Konkordiuszu	Konkordiuszowie
depr. M. i W. lm: (te) Konkordiusze

przykłady:

(1.1) Dziewczyna Konkordiusza urodziła się w Częstochowie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Konkordiusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Konkordiusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Konkordiusz • święty / błogosławiony Konkordiusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konkordiusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konkordiusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Konkordiusz • dzień imienin / imieniny Konkordiusza • na Konkordiusza (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Konkordia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Concordius

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) Concordius m
• rosyjski: (1.1) Конкордий m
• włoski: (1.1) Concordio m

źródła: