Brabancja

Brabancja (język polski)

godło Brabancji (1.1)

Brabancja (1.1) około 1350 roku

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. kraina historyczna obejmująca część obecnej Belgii i Holandii, w średniowieczu tworzyła niezależne księstwo; zob. też Brabancja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Brabancja	Brabancje
dopełniacz	Brabancji	Brabancji / przest. Brabancyj
celownik	Brabancji	Brabancjom
biernik	Brabancję	Brabancje
narzędnik	Brabancją	Brabancjami
miejscownik	Brabancji	Brabancjach
wołacz	Brabancjo	Brabancje

przykłady:

(1.1) Koronki z Brabancji wymienione zostały w „Panu Tadeuszu”.

składnia:

kolokacje:

(1.1) duk / geografia / gubernator / historia / książę / mapa / zajęcie Brabancji • leżeć / znajdować się w Brabancji • mieszkać w Brabancji • Brabancja Flamandzka / Północna / Walońska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brabant mzw/mrz, Brabantczyk mos, Brabantka ż

przym. brabancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. Brabantia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Brabant
• francuski: (1.1) Brabant m
• łaciński: (1.1) Brabantia ż
• niderlandzki: (1.1) Brabant
• niemiecki: (1.1) Brabant n
• włoski: (1.1) Brabante m

źródła: